Er is een zekere 'Nostalgie naar een verloren toekomst.' in het hart van een handjevol mensen aanwezig. Dit gevoel ontsprong uit de realisatie dat de wereld die werd voorgehouden nooit is waargemaakt. De wereld waarvan die mensen droomden was een technologisch utopia.
Zij zijn verdrietig dat de wereld in plaats daarvan in één groot getto is veranderd.
De mensen die deze droom nog in zich hebben,
werken zich met behulp van hun rationaliteit,
alsnog omhoog naar hun veel beloofde utopia.
Maar hun wereld zal nooit tot realisatie komen, als er niet genoeg massa's zijn die hierin geloven,
zeker niet als de meeste van de Aarde veel te druk zijn om hun huur te betalen,
genoeg geld over te hebben,
om hun kinderen naar school te brengen,
en hun benen en armen en ziel slijten,
in fabrieken,
die de dromers nou zo graag wilden opheffen.
De wereld van de science-fiction heeft een gouden hart,
en dient slechts om het pad aan te wijzen,
naar deze kristalheldere toekomst.
Er zijn mensen geweest,
die mij hebben verteld,
dat de werelden die de SF beschreef,
naïeve leugens zijn.
Maar ik vertel je en kan je verzekeren,
dat een dergelijke utopia als die in de boeken,
de enigste illusie is,
die ons uit onze eigen stront kunnen hijsen.
Godverdomme!
No comments:
Post a Comment