The City and The Stars

Het boek wat ik jaren geleden gelezen had was "The City and The Stars"

Hierin staat een enorm krachtige boodschap verborgen en die wil ik aan jullie laten zien. Want hij is oh-zo-belangrijk voor deze tijd.

In de verre toekomst leeft de mensheid in een zelfvoorzienende-hoogtechnologische stad.
De stad voorziet in alles wat de mensen nodig hebben. De mensen leven duizend jaar om vervolgens te worden gerycled en tijden later weer te worden gerejuveneert. Niemand is ongelukkig.

Deze stad is de enigste overgebleven stad ter wereld. De Aarde is aan barre woestijn. De mensheid bezat in het verleden een enorme macht, waarmee ze over het hele melkwegstelsel heersten. Maar toen kwamen de 'indringers' en zij dreven de mensheid terug naar hun laatste thuisplaneet. De Aarde. Dat is wat de legende zegt...

De mensheid leeft al een miljard jaar in deze stad. Het thema van het boek is stagnatie. De stagnatie van de mensheid - die niet omhoog durft te kijken, en niet de uitdaging aan durft te gaan van de ruimte. Die bang is voor zijn eigen kracht.

Het verhaal gaat over een jongen (hoofdpersoon) die zich anders voelt. Er groeit een bewustzijn in hem dat er méér is.. Hij houdt niet van de dingen die de anderen leuk vinden. Hij stelt de 'grote' vragen aan zijn leraar.

"Die lichtjes in de hemel, dat zijn toch sterren?"

"Ja, dat klopt"

"En waarom gaan wij daar niet meer heen?" Wie waren de indringers? Waarom zijn we teruggedrongen?"

Zulke vragen moet je niet stellen! Doe niet zo raar, kom - het is al laat en je moet naar bed."

Een prentje wat ik gemaakt heb. Het illustreert de grote lijnen van het boek.

Er is maar één iemand nodig die de verstijvende stagnatie kan doorbreken en de mensheid kan helpen om zich opnieuw los te rukken van de Aarde.

10 jaar later vind de jongen een verlaten ruimteschip. Hij stapt in en vliegt weg. "TOEDELOE!" Zo van; "Stelletje sukkels! Ik ben weg! Hij laat de mensheid zien dat er een uitweg is en hij baant de weg voor anderen.

Het boek is meer dan vijftig jaar geleden geschreven maar het thema is nog steeds toepasbaar voor nu. Want alle ruimteprojecten liggen in as. Ze komen niet van de grond. Er is geen enkel menselijk-ruimtevaartproject geweest sinds de laatste maanlanding in 1972. De visie en de droom is verdwenen. Alleen robots lopen nu op andere werelden. Maar als je een robot stuurt naar Mars, dan ben je er niet écht geweest.

Ik wil heel graag dat dit wél gebeurt. En ik weet dat anderen dat ook willen. Zulke boeken als deze bevestigen wat wij écht willen naartoe willen, maar ook wat ons daarvan weerhoudt of afleidt.

Veel SF-boeken hebben min of meer dezelfde kern in zich, dezelfde boodschap.

Kijk omhoog - we moeten naar de sterren gaan...

Onbegrensde mogelijkheden...