Heimwee naar een verloren tijdperk.



We kijken met heimwee terug op de hete zomerdagen toen hier nog raketten
vertrokken naar andere werelden.

 

Een miljoen pilgrims hadden zich in Florida in de moerasgebieden verzameld. Ze sliepen de nacht voor de lancering op het strand in auto's, tenten en trailers - in afwachting van de lancering in de vroege ochtend die een mens op de maan zou brengen.

 

De toeschouwers stonden langs de grasduinen en heidevelden in het gedreun van de warme wind - de culminatie van vierhonderdmiljoen jaar landleven op deze planeet. Het leven, dat uit de zee kroop al die tijd geleden, zou zich nu uit de oceaan van lucht schieten - zich vastgrijpen aan een kale rots, en terugvallen naar de Aarde. Voor heel even waren we wezens van de kosmische oceaan.

 

 

Het was een tijd waarin mensen nog de moed hadden om een avontuur aan te gaan.